Troya Müzesi tasarımı, “doğal değerler”, yani yörenin ve yarışma alanının topografik yapısı, çevrenin kırsal kimliği, zeytinlikler, tarım alanları, yarışma alanının açıldığı görünümler ve iklimsel veriler ile yörenin belirgin tarihsel zenginlik ve derinliği, Troya öreni, buluntu ve kazı alanları gibi “kültürel değerler” gözetilerek biçimlendirilmiştir. Ayrıca, mekânsal anlamda belirgin bir kimlik taşımamakla birlikte, Tevfikiye Köyü’nün kırsal ölçeği ve yaşantısı gözetilmiş, tasarımın mekânsal, işlevsel, sosyo-kültürel, ekonomik anlamlarda köy ile bütünleştirilmesi ve birlikte yaşaması önemsenmiştir.
Troya Müzesi ve çevresi tümüyle bir iletişim ortamı olarak yorumlanmış, kapalı-açık sergi alanları ve dış mekânlardan oluşan bir bütün olarak ziyaretçiye dolaşım sürekliliği içinde alternatif rotalar sunacak biçimde tasarlanmıştır. Müze, topografik yapıya uygun olarak köy-ova kesitinde tümsek oluşturmayacak şekilde kesitlendirilerek arazide konumlandırılmış, kırsal ölçeğe uygunluk sağlanmıştır.
Sert ve yumuşak peyzaj unsurları içeren, dolaşım bütünlüğü içinde ziyaretçiye Troya öreni, ova, zeytinlik ve tarlalar ile farklı mekânsal deneyimler sunan dış mekân unsuru “üst bahçe” / ziyaretçi ana gelişi, otopark yaklaşımı ve Tevfikiye Köyü ile yaya hareketinin sürekliliği çerçevesinde bütünleşik, satış birimleri ve yöresel pazar tezgâhları ile beslenen karşılama mekânı “ön avlu” / müzenin iki temel dış mekânı olan “ön avlu” ve “Troya avlusu”nu bağlayan, aktivite unsurları ile zenginleştirilmiş, örtülü “aralık sokak” / yapısal kurgunun Troya öreni ile görsel, mekânsal ve anlamsal ilişki kurduğu sergileme ve etkinlik amaçlı ana dış mekân “Troya avlusu” / sergileme ve rekreasyon amaçlı dış mekân “çukur avlu” / müze bütünü içinde tematik özel bir alan olarak tasarlanarak müze dolaşım kurgusuna eklemlenen “kazı dolaşım alanı” / sunduğu görsel zenginliğin yanı sıra özellikle hasat zamanlarında barış ve doğa şölenleriyle ziyaretçi-köy halkı bütünleşmesine katkı sağlayacak “zeytinlik-barış bahçesi”, açık ve kapalı mekânlarıyla mekânsal bir “çokluk” olarak tasarlanan kurguda yer alan dış mekânlardır.
