İşlevsel zorunluluklar nedeniyle tek bir düzleme yayılması gereken büyük bir yapısal alanın, yapının içeriği ile de anlamsal bağ kuracak biçimde mekansal bir “çokluk” olarak, “kanatlar” olarak adlandırılabilecek dört unsura ayrıştırılması ve böylelikle iri bir bütün değil, kolay kavranabilir, sürprizli ve ölçekli bir mekansal sonuca ulaşılması.